Şifreleme varlıkları çalınma vakaları hukuki tartışmalara yol açtı

Son zamanlarda, milyonlarca şifreleme parası ile ilgili bir hırsızlık olayı geniş bir dikkat çekti. Olay, Şanghay'da yaşayan bir kişinin, belirli bir platform tarafından geliştirilen dijital cüzdanında sakladığı değeri milyon olan şifreleme paralarının aniden kaybolduğunu fark etmesi ile başladı. Araştırmalar sonucunda, bunun platformun iç çalışanları tarafından gerçekleştirilen bir hırsızlık olayı olduğu ortaya çıktı.

Davanın çözülmesi, mağdurun dikkatli araştırması ve ilgili teknik personelin yardımı sayesinde mümkün oldu. Analizler sonucunda, cüzdanda otomatik olarak özel anahtar alabilen kötü amaçlı bir programın bulunduğu tespit edildi. Sonuç olarak, polis, platformun ön uç geliştiricisi de dahil olmak üzere birçok suç şüphelisini başarılı bir şekilde yakaladı.

Mahkeme kararına göre, üç ana şüpheli, görevlerini kötüye kullanarak cüzdan yazılımına arka kapı programı yerleştirmiş ve kullanıcıların özel anahtarlarını ve kurtarma kelimelerini yasadışı olarak elde etmiştir. Toplamda, yaklaşık yirmi bin cüzdan adresini içeren çok sayıda kullanıcının hassas verilerini elde ettiler.

Ancak, davada beklenmedik bir gelişme yaşandı. Daha fazla araştırma yapıldığında, mağdurun şifreleme parasını aktaran başka birinin olduğu ortaya çıktı; bu kişi, daha önce bu platformda çalışan bir diğer çalışandı. Bu çalışan, 2021 yılında istemci koduna benzer kötü amaçlı bir program yerleştirmiş ve nihayetinde 2023'te mağdurun şifreleme parasını aktarmıştır.

Sonunda, dört sanık, yasa dışı olarak bilgisayar bilgi sisteminin verilerini elde etme suçundan üç yıl hapis cezasına ve para cezasına çarptırıldı. Ancak, bu hüküm hukuk camiasında tartışmalara yol açtı.

Tartışmanın odak noktası şifreleme varlıklarının hukuki niteliği meselesidir. Şu anda, yargı pratiğinde şifreleme varlıklarının "mülk" olarak değerlendirilip değerlendirilmeyeceği konusunda farklı görüşler bulunmaktadır. Bazı hakimler şifreleme varlıklarının geleneksel anlamda maddi varlıklar arasında yer almadığını, bu nedenle mal varlığına karşı işlenen suçların nesnesi olamayacağını düşünmektedir. Diğer bir grup ise, şifreleme varlıklarının veri biçiminde olmasına rağmen, mülkün temel özellikleri ve değeri ile donatıldığını, dolayısıyla mülk olarak değerlendirilmesi gerektiğini savunmaktadır.

Son yıllarda, teknolojik gelişmeler ve yargı anlayışındaki ilerlemelerle birlikte, giderek daha fazla içtihat aslında şifreleme varlıklarının mülkiyet niteliğini kabul etmiştir. Örneğin, bazı davalarda mahkemeler sanal para birimlerinin ceza hukuku anlamında mülkiyet niteliğine sahip olduğunu ve mülkiyet suçlarının konusu olabileceğini açıkça belirtmiştir.

Bu dava ile ilgili nitelendirme konusunda, bazı görüşler, suçlu şüphelisinin görevi kötüye kullanma suçu ile mahkum edilmesinin daha uygun olabileceğini savunmaktadır. Gerekçe, suçlu şüphelisinin görev avantajını kullanarak, platformun aslında kullanıcıların mülkünü koruma amacıyla aldığı varlıkları el koymasıdır. Bu tür bir davranış, görevi kötüye kullanma suçunun unsurlarını karşılamakta ve ceza standartları, suç eyleminin ciddiyetini daha iyi yansıtabilir.

Bu dava sadece şifreleme varlıkları alanının karmaşıklığını ve risklerini ortaya çıkarmakla kalmamış, aynı zamanda mevcut yasaların yeni teknolojilerin getirdiği zorluklarla başa çıkmada sınırlılıklarını da vurgulamıştır. Blok zinciri teknolojisi ve şifreleme varlıkları piyasasının sürekli gelişimiyle birlikte, hukuk camiası ve yargı uygulamaları güncel kalmalı, şifreleme varlıklarının yasal niteliğini daha doğru bir şekilde tanımlamalı ve benzer davaların işlenmesine daha net bir rehberlik sağlamalıdır.